I did it...De Marathon van Rotterdam

Na weken van voorbereiding was het vandaag zo ver: mijn eerste marathon. Brok in mijn keel bij het horen van "You never walk alone "van Lee Towers, daarna de bekende heart beat....gewoon rustig blijven. Na 14 minuten klonk voor ons het startschot. Mijn plan was rustig starten en op hartslag lopen en kijken welk tempo daar bij zou horen. Iedere 5 km een beker water en een beker sportdrank en iedere 6 km een gel en tot 30 km de rem erop. Het was onderweg best smal en erg druk, dus best lastig om een regelmatig tempo te lopen. Onderweg zie ik de eerste bekenden in het publiek: de man van Desiree en Marrigje. Super leuk! Het ging lekker tot 18 km, toen doken de eerste blaren op, maar daar kon ik mee door. Onderweg schoot er vanalles door mijn hoofd: de vele succeswensen, de opmerkingen dat ik er vooral van moest genieten en rustig moest beginnen, want de marathon begint pas bij 35 km. En steeds mijn focus: hartslag onder controle houden en op naar de volgende drankpost en weer een gelletje (Welke smaak zou het deze keer zijn?).Op km 28 kreeg ik zere benen. O jee, dat voelt niet fijn en ik moet straks nog harder! Op km 29 stond een man met een superman pak en een masker op: DAT is hem DE MAN MET DE HAMER. Wegwezen hier!! Op km 30 mocht ik drinken, mijn 5e gelletje en ik zou gaan versnellen, best veel in 1 keer. In stapjes gedaan en mijn versnelling uitgesteld tot 32 km. Daar stond mijn nicht Sigrid met een flesje water in het Kralingse Bos. Wat ontzettend leuk, vooral omdat daar niet veel mensen staan. Op km 34 krijg ik een video boodschap van 1 van de trainers. Wat leuk, het geeft me vleugels. Mijn tempo gaat onder de 5.00/km en het voelt zo goed om zoveel mensen in te halen. Soms is het zo smal, dat ik maar schreeuw: Mannen ik wil er langs! Het helpt en ze gaan aan de kant. Tussen km 38 en 40 aanmoedigingen van Ralf, Ronnie en René en Wilma. Ik gris nog ergens wat winegums uit iemands hand, lekker voor de afleiding. En dan draai ik de Coolsingel op... wat een volk is er op de been! Het is super zwaar, maar ik kan nog steeds versnellen. Mijn horloge geeft aan dat ik er al lang ben en dan is daar eindelijk de finish streep. Mijn horloge gaat stil op 3.41,13, bijna 4 minuten onder mijn streeftijd. Wat was dit gaaf, ondanks dat het zwaar is. Maar ik heb genoten! Emotioneel neem ik mijn medaille in ontvangst. YES I DID IT!Op de terugweg naar huis wordt ik overspoeld door alle berichtjes met felicitaties. Hopelijk heb ik de meesten kunnen beantwoorden. Ik wil iedereen bedanken voor de steun, succeswensen, adviezen en tips, felicitaties en uiteraard de vele donaties die ik heb mogen ontvangen. Ik heb een bedrag opgehaald van € 1566,- voor KWF. Het geld wordt gebruikt voor een brug van het familiehuis naar patiënten in het ziekenhuis. Een mooi blijvend doel.